April 2015 Nieuwsbrief 3
Door: Gerdien
Blijf op de hoogte en volg Gerdien
10 April 2015 | Oekraïne, Berehove
Na maanden voorbereiding is het eindelijk zover. Samen met twee leden van de TFC ben ik op 9 maart vertrokken naar Oekraïne.
Daar zit ik dan, donderdag, 9 uur, bak koffie en een broodje achter de kiezen, voor het open raam. Het is een beetje fris, maar zo komen de geluiden van dit land, deze plek, m’n nieuwe thuis, naar binnen. Blaffende honden: soms de waakhonden en anders wel de straathonden. In de groentetuinen wordt hard gewerkt, wat ook wel nodig is met de stijgende voedselprijzen. Vaag hoor ik buren samen een praatje maken. Zal ik deze taal ooit leren?
...Mijn nieuwe thuis...
9 maart. Met een paar koffers sta ik op de stoep, even nergens ‘thuis’. Wat is het dan fijn dat familie mij wegbrengt. Petra en Geertje reizen mee. Dat geeft mij de mogelijkheid om mijn gedachten, de nieuwe omgeving en werkplek met hen te delen. Veel komt weer bekend voor. Verschillende mensen ontmoeten, toch weer heel veel nieuwe indrukken opdoen, een traantje wegpinken, op zoek naar het juiste winkeltje of kraampje voor de boodschappen, de babyafdeling bezoeken, kamer gezellig maken, geweldig fijn opgevangen, een maag die moet wennen, de omgeving verkennen enz.
...Het mooiste moment van de dag...
Ziekenhuis Het voelt intussen al heel vertrouwd om ‘s morgens naar het ziekenhuis te gaan, alle kuilen en gaten te ontwijken, de zusters met een ‘prievjet’ te begroeten en de weeïge ziekenhuisgeur te ruiken. En dan misschien wel het mooiste moment van de dag: de begroeting van de kinderen. Annabella, Samuël, Katharina, Wendy en Amina. Elk kind met zijn of haar eigen verhaal. En wat kan ik veel over ze vertellen. Maar dat de volgende keer!
Dank God voor:
-Goede reis
-Warm welkom
Bid God om:
-Zegen op de taalstudie
-Een goede gezondheid
Aanmelden nieuwsbrief en/of gebedsmail: gerdieninoekraine@hotmail.com
Daar zit ik dan, donderdag, 9 uur, bak koffie en een broodje achter de kiezen, voor het open raam. Het is een beetje fris, maar zo komen de geluiden van dit land, deze plek, m’n nieuwe thuis, naar binnen. Blaffende honden: soms de waakhonden en anders wel de straathonden. In de groentetuinen wordt hard gewerkt, wat ook wel nodig is met de stijgende voedselprijzen. Vaag hoor ik buren samen een praatje maken. Zal ik deze taal ooit leren?
...Mijn nieuwe thuis...
9 maart. Met een paar koffers sta ik op de stoep, even nergens ‘thuis’. Wat is het dan fijn dat familie mij wegbrengt. Petra en Geertje reizen mee. Dat geeft mij de mogelijkheid om mijn gedachten, de nieuwe omgeving en werkplek met hen te delen. Veel komt weer bekend voor. Verschillende mensen ontmoeten, toch weer heel veel nieuwe indrukken opdoen, een traantje wegpinken, op zoek naar het juiste winkeltje of kraampje voor de boodschappen, de babyafdeling bezoeken, kamer gezellig maken, geweldig fijn opgevangen, een maag die moet wennen, de omgeving verkennen enz.
...Het mooiste moment van de dag...
Ziekenhuis Het voelt intussen al heel vertrouwd om ‘s morgens naar het ziekenhuis te gaan, alle kuilen en gaten te ontwijken, de zusters met een ‘prievjet’ te begroeten en de weeïge ziekenhuisgeur te ruiken. En dan misschien wel het mooiste moment van de dag: de begroeting van de kinderen. Annabella, Samuël, Katharina, Wendy en Amina. Elk kind met zijn of haar eigen verhaal. En wat kan ik veel over ze vertellen. Maar dat de volgende keer!
Dank God voor:
-Goede reis
-Warm welkom
Bid God om:
-Zegen op de taalstudie
-Een goede gezondheid
Aanmelden nieuwsbrief en/of gebedsmail: gerdieninoekraine@hotmail.com
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
