April 2016 Nieuwsbrief 9
Door: Gerdien
Blijf op de hoogte en volg Gerdien
27 April 2016 | Nederland, Nederland
Vanuit het raam zie ik een prachtige Hollandse lucht. Ik ben weer terug in Nederland. In gedachten ben ik nog veel in Oekraïne. Wat is er veel gebeurd in een jaar! En dan was daar het moment van afscheid nemen...
Het werk om mij heen gaat gewoon door in het ritme van een normale werkdag. De kinderen worden verschoond en krijgen de fles. En ik sta stil bij de bedjes van Roxalana, Maria, Ruslan, Richard, Ignat en Sebastian. Hun gezichtjes prent ik in mijn hoofd, de lachjes en sprankelende oogjes sluit ik in mijn hart. Ik geef ze een laatste knuffel. Vertel ze nog een keer dat ik van ze houd. Dat ik trots op ze ben. Hoe mooi ze zijn. En dan is het voorbij...
...Trots op ze...
Ik loop door de gang. De laatste weken heb ik al vaak over dit moment nagedacht. Ik ga weer terug naar Nederland, zij blijven hier. Wat een wereld van verschil... 21 kinderen waar ik voor heb mogen zorgen. Al die verschillende leventjes, hun aangrijpende verhalen, hun lieve lachjes en ondeugende streken. Met grote dank aan alle familie, vrienden, bedrijven, gemeenteleden, sponsors kon ik dit prachtige werk doen!
...Een wereld van verschil...
Hoe kan ik hen hier ooit achterlaten? Ik mis ze nu al... ‘Laat de kinderen tot Mij komen.’ De woorden waarmee ik geroepen ben gelden ook nu. Het hangt gelukkig niet van mij af. Het is Zijn werk! Ik mag de kinderen bij God brengen en ze loslaten. Bij Hem zijn ze veiliger dan bij mij. Ik moet nu gaan, maar Hij is Degene die bij hen blijft.
En dan valt de deur achter mij dicht...
U wordt op de hoogte gehouden wanneer er een eindpresentatie wordt gegeven!
Dank God voor:
-Een prachtig jaar, alles wat ik geleerd heb, de bijzondere samenwerking met mijn collega, een goede terugreis, een fijne TFC, een betrokken achterban, Zijn aanwezigheid...
Bid God om:
-Nieuwe collega’s voor dit prachtige werk.
-Een goede reïntegratie.
-Collega Jorien en Ciska,
Het werk om mij heen gaat gewoon door in het ritme van een normale werkdag. De kinderen worden verschoond en krijgen de fles. En ik sta stil bij de bedjes van Roxalana, Maria, Ruslan, Richard, Ignat en Sebastian. Hun gezichtjes prent ik in mijn hoofd, de lachjes en sprankelende oogjes sluit ik in mijn hart. Ik geef ze een laatste knuffel. Vertel ze nog een keer dat ik van ze houd. Dat ik trots op ze ben. Hoe mooi ze zijn. En dan is het voorbij...
...Trots op ze...
Ik loop door de gang. De laatste weken heb ik al vaak over dit moment nagedacht. Ik ga weer terug naar Nederland, zij blijven hier. Wat een wereld van verschil... 21 kinderen waar ik voor heb mogen zorgen. Al die verschillende leventjes, hun aangrijpende verhalen, hun lieve lachjes en ondeugende streken. Met grote dank aan alle familie, vrienden, bedrijven, gemeenteleden, sponsors kon ik dit prachtige werk doen!
...Een wereld van verschil...
Hoe kan ik hen hier ooit achterlaten? Ik mis ze nu al... ‘Laat de kinderen tot Mij komen.’ De woorden waarmee ik geroepen ben gelden ook nu. Het hangt gelukkig niet van mij af. Het is Zijn werk! Ik mag de kinderen bij God brengen en ze loslaten. Bij Hem zijn ze veiliger dan bij mij. Ik moet nu gaan, maar Hij is Degene die bij hen blijft.
En dan valt de deur achter mij dicht...
U wordt op de hoogte gehouden wanneer er een eindpresentatie wordt gegeven!
Dank God voor:
-Een prachtig jaar, alles wat ik geleerd heb, de bijzondere samenwerking met mijn collega, een goede terugreis, een fijne TFC, een betrokken achterban, Zijn aanwezigheid...
Bid God om:
-Nieuwe collega’s voor dit prachtige werk.
-Een goede reïntegratie.
-Collega Jorien en Ciska,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
