Juni 2015 Nieuwsbrief 4
Door: Gerdien
Blijf op de hoogte en volg Gerdien
27 Juni 2015 | Oekraïne, Berehove
Welkom op de zaal! Bij de deur horen we al de huilende kinderen. De zusters zijn al bezig om de kinderen te verschonen, te wegen en te voeden. Bij het eerste bedje licht het hele gezichtje van Amina op: Ha! We zijn er weer! Meteen betrekt het weer als ik verder loop om ook de andere kinderen te begroeten. Maar dan snel uit bed en even heerlijk op de arm knuffelen. Twee ondeugende oogjes kijken mij aan als ze met de mond vol pap begint te blazen... Tja dat blazen heb ik haar zelf geleerd...
Eerste indruk De eerste weken in het ziekenhuis was dit -toen 7 maanden oude meisje- totaal anders. Haar gehuil, gegil en gekrijs vulde de hele hoge, holle zaal en zorgde voor veel negatieve aandacht. Het was moeilijk om de juiste weg te vinden: Extra aandacht of juist negeren? Langzaam kwam de verandering: het eerste fruithapje, een trotse blik als ze stond, de eerste stapjes, zelf spelen en een heuse schaterlach als ik haar begon te kietelen. En daarbij het mooiste nieuws dat ze toch geen HIV heeft!
En dan een nieuwe dag. Donderdag.
Ik kom de zaal binnen en kijk verbijsterd naar een leeg bedje... Waar is Amina?...Naar huis... Wat heb ik van dit prachtige, vrolijke meisje genoten, maar nu moet ik haar loslaten. Wat mis ik Amina... Intussen vraagt Annabella al om mijn aandacht en ik kijk in haar lachende gezichtje. Ik lach door mijn tranen heen. Het is goed zo. Thuis is beter dan hier. Zachtjes bid ik dat alles goed mag gaan...
Dank God voor:
-Dat het alleen werken goed gaat, nu mijn collega Jorien met verlof is.
-Amina. Dat ik voor haar kon zorgen .
en ze naar huis mocht.
Bid God om:
-Een goede thuissituatie voor Amina
-Liefde en geduld in de samenwerking met de zusters
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley