Count your many blessings
Door: Gerdien
Blijf op de hoogte en volg Gerdien
16 Juli 2014 | Oekraïne, Berehove
Tjonge het meeste zit weer in m'n koffer. Gelukkig is er nu wat meer ruimte omdat alle babyverzorgingsproducten hier volop gebruikt worden! Heel fijn om dat hier achter te kunnen laten.
En nee, het is hier niet alleen maar mooi, fijn en bijzonder. Er zijn enorme schaduwkanten aan het leven van de mensen hier. De corruptie, de dure auto's die hier rondrijden..., het zigeunerkamp, de in de steek gelaten kinderen, de enorme armoede, de wispelturigheid van de dokters en zusters, werkloosheid, slechte medische zorg, klasse verschil, onhygiënische omstandigheden, discriminatie... En dan hebben wij in 3 weken nog maar zo weinig gezien.
En dan laten wij morgen de baby's achter, dat wordt lastig. Want wat ben ik gaan houden van Rosa met haar blonde haartjes. Wat kan zij genieten van het lekker badderen. Haar mooie oogjes kijken in de mijne als ze heerlijk op schoot aan het drinken is. Wat zijn dat kostbare momenten...
Wat ben ik gaan houden van Daniel. Met z'n ondeugende streken. Zijn lieve lachje. Het samen oefenen met lopen. De worstelingen om hem fatsoenlijk aangekleed te krijgen. (Of dat nu aan mijn onervarenheid lag of aan zijn acrobatische toeren laten we maar even in het midden...)
Wat ben ik gaan houden van de donkere Rosa. Zo'n klein meisje nog maar... De eerste paar dagen dat ik haar alleen maar slapend zag en bijna blij was dat ik haar hoorde huilen. Een bijzonder lachje dat ik vanmiddag voor de allereerste keer kreeg.
Dat mag ik meenemen van hen.
Wat waren er een mooie momenten met de zusters. Het contact wat zij maken met de kinderen. Het met handen en voeten praten met ons. De pannenkoeken, de koffie, de compote die we van hen kregen. Het samenwerken aan de verzorging van de kinderen. Wat hebben we gelachen om die gekke naam 'Gerdien'. Een zuster heeft dit maar veranderd in 'Kattie', dus bij deze, mijn nieuwe naam!
Wat heb ik genoten van het prachtige land, de korenvelden, de zonnebloemen, de heuvels, de bergen, de rivieren, de Lada's...
Wat hebben we een bijzondere ontmoetingen gehad. Met de langetermijnwerkers, de andere Nederlanders hier, de zigeuners enz.
Het is hier niet alleen maar mooi, fijn en bijzonder. Maar die zegeningen waren er wel. En zo probeer ik ze te tellen, één voor één.
Vrijdagmorgen hopen we te vertrekken, dus dit keer: Tot ziens!
En nee, het is hier niet alleen maar mooi, fijn en bijzonder. Er zijn enorme schaduwkanten aan het leven van de mensen hier. De corruptie, de dure auto's die hier rondrijden..., het zigeunerkamp, de in de steek gelaten kinderen, de enorme armoede, de wispelturigheid van de dokters en zusters, werkloosheid, slechte medische zorg, klasse verschil, onhygiënische omstandigheden, discriminatie... En dan hebben wij in 3 weken nog maar zo weinig gezien.
En dan laten wij morgen de baby's achter, dat wordt lastig. Want wat ben ik gaan houden van Rosa met haar blonde haartjes. Wat kan zij genieten van het lekker badderen. Haar mooie oogjes kijken in de mijne als ze heerlijk op schoot aan het drinken is. Wat zijn dat kostbare momenten...
Wat ben ik gaan houden van Daniel. Met z'n ondeugende streken. Zijn lieve lachje. Het samen oefenen met lopen. De worstelingen om hem fatsoenlijk aangekleed te krijgen. (Of dat nu aan mijn onervarenheid lag of aan zijn acrobatische toeren laten we maar even in het midden...)
Wat ben ik gaan houden van de donkere Rosa. Zo'n klein meisje nog maar... De eerste paar dagen dat ik haar alleen maar slapend zag en bijna blij was dat ik haar hoorde huilen. Een bijzonder lachje dat ik vanmiddag voor de allereerste keer kreeg.
Dat mag ik meenemen van hen.
Wat waren er een mooie momenten met de zusters. Het contact wat zij maken met de kinderen. Het met handen en voeten praten met ons. De pannenkoeken, de koffie, de compote die we van hen kregen. Het samenwerken aan de verzorging van de kinderen. Wat hebben we gelachen om die gekke naam 'Gerdien'. Een zuster heeft dit maar veranderd in 'Kattie', dus bij deze, mijn nieuwe naam!
Wat heb ik genoten van het prachtige land, de korenvelden, de zonnebloemen, de heuvels, de bergen, de rivieren, de Lada's...
Wat hebben we een bijzondere ontmoetingen gehad. Met de langetermijnwerkers, de andere Nederlanders hier, de zigeuners enz.
Het is hier niet alleen maar mooi, fijn en bijzonder. Maar die zegeningen waren er wel. En zo probeer ik ze te tellen, één voor één.
Vrijdagmorgen hopen we te vertrekken, dus dit keer: Tot ziens!
-
16 Juli 2014 - 22:06
Geertje Smit:
Ha Gerdien,
Wat kun jij ontroerend vertellen! Je kunt wel collums gaan schrijven. Het is net alsof je er een beetje bij bent geweest als je het leest. Dank je wel!
Ik hoop dat het afscheid niet te zwaar zal zijn en dat je thuis het allemaal een beetje kunt verwerken. We zouden het fijn vinden als je je verhaal een keertje komt doen.
En...al wat gedaan is uit liefde tot Jezus, dat houdt zijn waarde blijft eeuwig bestaan!
Goede reis, hartelijke groet van Geertje Smit -
17 Juli 2014 - 06:28
Margriet Klein:
Ha Gerdien,
Wat bijzonder om te lezen!
Ik krijg er zelfs een beetje een afscheidsgevoel van als ik dit lees. Heel veel sterkte met afscheid nemen, goed om te beseffen: jij gaat weg, maar God blijft daar.
En een hele goede reis gewenst!
Liefs Margriet -
17 Juli 2014 - 10:47
Hilda:
hoi Gerdien.
wat is het snel gegaan. neem de herinneringen mee naar huis.
ik wens je een veilige terug reis. en blijf je zegeningen tellen.
groetjes Hilda -
17 Juli 2014 - 23:08
Jennie :
Hoi Gerdien,
Ik heb alleen je laatste verslag gelezen, hoop de andere ook nog te lezen. Ik vind het erg mooi dat je daar geweest bent en wat je gedaan hebt en wiet weet gaat doen.
Riekelt is een paar jaar terug in Oekraine geweest en we kennen daar (in Vinnitsa) een vrouw (christen ) die daar ook vrijwilligers begeleid die in kindertehuizen gaan werken. Maar misschien ben jij wel in een heel ander gebied gewerkt.
Een goed terug reis gewenst!
Groetjes Riekelt en Jennie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
