A different way of working.
Door: Gerdien
Blijf op de hoogte en volg Gerdien
10 Juli 2014 | Oekraïne, Berehove
Hallo allemaal,
Vanmiddag hebben we hier heerlijk weer gehad, niet te warm niet te koud en droog, wat wil een Nederlander nog meer! En om het helemaal Hollands te maken: Gisteren zijn we doornat geregend. Het water stond in m’n schoenen. Wat miste ik versnellingen op de fiets... Vanuit de bergen zie je hier de buien aankomen en al snel is het dan goed raak. Het zijn echte hoosbuien. Daarna is het prachtig weer. Ze kunnen hier nog wel meer water gebruiken, het is erg droog. Tot zover het niet onbelangrijke weerpraatje.
Wat hebben we vandaag van de prachtige natuur van dit land genoten. Vanmorgen had ik steeds het lied: “Ik hef mijn ogen op naar de bergen’ in mijn hoofd. Dit bleef maar doorzingen. En als ik dan tijdens de autorit naar Svalyava opkijk naar de bergen en mag weten dat mijn hulp van de Maker van hemel en aarde is, wordt dit lied een loflied.
In Svalyava bezoeken we een ziekenhuis. De entree is niet bepaald volgens de Nederlandse standaard. Maar daarvoor zijn we in Oekraine. Vanuit de opslag zijn er spullen meegenomen. Pampers, een paar aankleedkussens en wat verzorgingsproducten. In de kamer van de hoofddokter krijgen we een zitplaats aangeboden. Kort daarop volgt een rondleiding. De één na de andere deur wordt voor ons geopend. We verbazen ons over de netheid. Alles is keurig schoon, hagelwitte vitrage, knuffels in de bedjes en in de volgende ruimte blinkt een prachtige badkamer! De gangen zijn fris en fleurig blauw. (Of je daar nu van houdt of niet, het staat vrolijk...) Terug bij de dokter krijgen we sterke koffie aangeboden, met daarbij chocolaatjes met een nog sterkere inhoud. En nee, één is niet genoeg en twee ook niet, niet onbeleefd worden! We horen dat de dokter en de hoofdzuster beide gelovig zijn. Dit weerspiegelt zich in hun manier van werken. Er klinkt passie door in hun verhaal. Zo kan het dus ook! Wat een wereld van verschil met het ziekenhuis waar wij werken. De babykamers zijn op dit moment leeg. We horen dat het mogelijk is dat het ziekenhuis in Beregowo geld krijgt als er kinderen opgenomen worden. Wat wordt ik daar boos van. Als ik denk aan Daniel die niet bij zijn moeder mag blijven omdat de dokter dat niet wil omdat zijn moeder verslaafd is, terwijl ze goed voor haar jongetje zorgde...
Het houdt mij ook wel een spiegel voor. Wat is het belangrijk om door genade dicht bij God te blijven. Onze manier van handelen zal hierdoor beïnvloed worden. En zo mogen we een lichtend licht zijn...
In het Hongaars heeft psalm 121 dezelfde wijs als bij ons. Op de terugweg zingen we deze samen. Het wordt alleen niet zo op prijs gesteld dat we dit gewoon midden in de winkel doen, tja... Als afsluiting van de maaltijd hebben we de hele psalm gelezen. De HEERE zal uw uitgaan en uw ingang bewaren, van nu tot in eeuwigheid. Daar kunnen we het mee doen!
Vanmiddag hebben we hier heerlijk weer gehad, niet te warm niet te koud en droog, wat wil een Nederlander nog meer! En om het helemaal Hollands te maken: Gisteren zijn we doornat geregend. Het water stond in m’n schoenen. Wat miste ik versnellingen op de fiets... Vanuit de bergen zie je hier de buien aankomen en al snel is het dan goed raak. Het zijn echte hoosbuien. Daarna is het prachtig weer. Ze kunnen hier nog wel meer water gebruiken, het is erg droog. Tot zover het niet onbelangrijke weerpraatje.
Wat hebben we vandaag van de prachtige natuur van dit land genoten. Vanmorgen had ik steeds het lied: “Ik hef mijn ogen op naar de bergen’ in mijn hoofd. Dit bleef maar doorzingen. En als ik dan tijdens de autorit naar Svalyava opkijk naar de bergen en mag weten dat mijn hulp van de Maker van hemel en aarde is, wordt dit lied een loflied.
In Svalyava bezoeken we een ziekenhuis. De entree is niet bepaald volgens de Nederlandse standaard. Maar daarvoor zijn we in Oekraine. Vanuit de opslag zijn er spullen meegenomen. Pampers, een paar aankleedkussens en wat verzorgingsproducten. In de kamer van de hoofddokter krijgen we een zitplaats aangeboden. Kort daarop volgt een rondleiding. De één na de andere deur wordt voor ons geopend. We verbazen ons over de netheid. Alles is keurig schoon, hagelwitte vitrage, knuffels in de bedjes en in de volgende ruimte blinkt een prachtige badkamer! De gangen zijn fris en fleurig blauw. (Of je daar nu van houdt of niet, het staat vrolijk...) Terug bij de dokter krijgen we sterke koffie aangeboden, met daarbij chocolaatjes met een nog sterkere inhoud. En nee, één is niet genoeg en twee ook niet, niet onbeleefd worden! We horen dat de dokter en de hoofdzuster beide gelovig zijn. Dit weerspiegelt zich in hun manier van werken. Er klinkt passie door in hun verhaal. Zo kan het dus ook! Wat een wereld van verschil met het ziekenhuis waar wij werken. De babykamers zijn op dit moment leeg. We horen dat het mogelijk is dat het ziekenhuis in Beregowo geld krijgt als er kinderen opgenomen worden. Wat wordt ik daar boos van. Als ik denk aan Daniel die niet bij zijn moeder mag blijven omdat de dokter dat niet wil omdat zijn moeder verslaafd is, terwijl ze goed voor haar jongetje zorgde...
Het houdt mij ook wel een spiegel voor. Wat is het belangrijk om door genade dicht bij God te blijven. Onze manier van handelen zal hierdoor beïnvloed worden. En zo mogen we een lichtend licht zijn...
In het Hongaars heeft psalm 121 dezelfde wijs als bij ons. Op de terugweg zingen we deze samen. Het wordt alleen niet zo op prijs gesteld dat we dit gewoon midden in de winkel doen, tja... Als afsluiting van de maaltijd hebben we de hele psalm gelezen. De HEERE zal uw uitgaan en uw ingang bewaren, van nu tot in eeuwigheid. Daar kunnen we het mee doen!
-
10 Juli 2014 - 21:53
Geertje Smit:
Ha Gerdien,
Wat kun jij mooi schrijven zeg! Wat een bijzondere dingen maak je mee en mooi dat je zo van je geloof mag getuigen en mag laten zien. Maar ook mooi dat je je zo gedragen weet door God.
We wensen je nog hele goede dagen toe daar en hopen nog meer van je te horen.
hartelijke groet van Bert en Geertje -
15 Juli 2014 - 15:56
Margriet Klein:
Hoi Gerdien,
Wat leuk om elke keer je berichtjes te lezen! Bijzonder wat je allemaal meemaakt.
Ik wens je nog veel zegen van God toe voor de komende dagen.
Groetjes, Margriet
-
15 Juli 2014 - 20:28
Geertje Klein:
Hoi Gerdien,
Heel indrukwekkend wat je allemaal schrijft. Doet veel met je he.
Bijzonder ook dat je ervaart dat de Heere dichtbij is en dat je dit met ons wil delen.
'k Wordt er stil van...
Voor deze week ook alle goeds toegewenst.
Groetjes Geertje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
